The Hunger Games: The Ballad of Songbirds & Snakes

The Hunger Games: The Ballad of Songbirds & Snakes is een prequel in de Hunger Games filmserie. Deze film is geregisseerd door Francis Lawrence, die ook de laatste drie Hunger Games films heeft geregisseerd. De jonge Coriolanus (Tom Blyth) wordt aangewezen als de mentor van tribuut Lucy Gray Beard (Rachel Zegler) uit het arme district 12. Coriolanus moet haar zien voor te bereiden voor de populaire Hunger Games.

Tijdens deze trainingen leert Coriolanus over de duistere kant van de Capitool en wat voor een gevaar de tributen eigenlijk ondergaan tijdens de Hunger Games. Zo probeert hij Lucy Gray zoveel mogelijk te helpen, maar dit kan hem zelf wel eens in de problemen brengen. Deze prequel kan vermakelijk zijn voor fans van de Hunger Games filmserie. Die kunnen door deze film wat meer over de geschiedenis van de wereld en het jongere leven van president Snow. Ze tonen zo goed hoe deze oudere wereld werkte en hoe de technologieën er toen uitzagen en te werk gingen. Hiernaast komt de prequel toch wel wat onnodig over, want naast de extra lessen die je als fan kunt leren, brengt de film verder weinig nieuws of bijzonders met zich mee. De film blijft verder ook aan en bekende kant en brengt verder weinig nieuws met zich mee op wat lichte geschiedenislessen na. Hierdoor kan de film op een moment wel wat langdradig overkomen. Helemaal door de onnodige, lange speeltijd van de film. De visuele effecten komen ook wat minder realistisch over vergeleken de betere films uit de filmserie. Later in de film valt wel meer op dat de acteurs voor een green screen staan te acteren, dit kan je soms even uit de film halen. De CGI valt verder ook wel wat terug te zien. Verder komen de meeste wapens in de film ook niet altijd even zo geloofwaardig over. Zo brengen ze minder spanning naar voren wanneer de personages elkaar hiermee bevechten. Tom Blyth komt goed over als een jongere president Snow, maar is nog wel wat aan de beginnende kant van zijn acteercarrière. Vergeleken met Donald Sutherland probeert hij wat lichter en vriendelijker over te komen als dit personage. Wetende hoe dit personage uiteindelijk zo geworden is, brengt helaas ook niet veel boeiende info met zich mee. Rachel Zegler levert helaas ook meer standaard acteerwerk. Helemaal wanneer je haar begint te vergelijken met Jennifer Lawrence. Jennifer Lawrence wist dankzij haar acteerwerk in de oude Hunger Game films echt door te breken als actrice. Bijrollen Peter Dinklage en Viola Davis weten voor het beste acteerwerk te zorgen. Bij Viola Davis valt ook wel terug te zien dat ze plezier heeft gehad met het acteren in deze film. In het derde, mindere hoofdstuk van de film weet Burn Gorman voor het betere acteerwerk te zorgen als een leger commandant van district 12. Ik geef de film als cijfer een: