Dumb Money

Dumb Money is een biografische drama komedie geregisseerd door Craig Gillespie, regisseur van Cruella en I, Tonya. De film vertelt het verhaal over hoe amateurbelegger Keith Gills (Paul Dano) tijdens de Coronapandemie besluit aandelen te kopen van de verliesmakende videogame-winkel GameStop. Met deze belegging wist hij de Wall Street wereld op zijn kop te zetten.

Keith heeft al zijn stappen ook op zijn online platformen gedeeld, waardoor andere hem na zijn succes nadeden en ook financiële succesvol wisten uit te pakken. Hierdoor besloten sommige, meer corrupte miljardairs zich ermee te bemoeien, om hun eigen balans en eigen financiële succes te behouden. Deze film speelt in op een actualiteit van nog niet zo lang geleden, tijdens de Coronapandemie. Waar de meeste mensen thuis moesten, blijven en zich moesten, zien te vermaken, terwijl ze zich aan de nieuwe Coronaregels moesten houden. Keith Gills wist hier een wilde gok te wagen, waardoor andere in eenzelfde situatie hem nadeden. De film toont goed hoe mensen moesten leven tijdens de Coronapandemie en bijvoorbeeld overal mondkapjes moesten dragen. Ondanks deze mindere, duistere tijden weet de film toch ook positief kanten te tonen van hoe zo’n pandemie mensen op financiële succesvolle ideeën bracht. Ze tonen ook goed beide kanten van de aandelenmarkt, waar beginnende beleggers succesvol proberen te worden. Bij signalen van financiële successen werden ze ook weer door corrupte miljardairs de kop ingedrukt, zodat deze zelf niet te veel verliezen, of moeten delen. De film wordt op een mozaïek vertelwijze verteld, want naast Keith Gills zijn verhaal volgt de film ook verhalen van andere personen, die dankzij hem zijn gaan belegging in de aandelen van GameStop. Het verhaal is geschreven door schrijvers voor wie dit beide pas hun eerste geschreven filmscript is. Dit valt soms helaas wel aan de uiteindelijke film terug te zien, want niet alle verhalen van de andere personages die ook aandelen hebben gekocht zijn even interessant om te volgen. Het hoofdverhaal van Keith Gills was eigenlijk zelfstandig goed genoeg voor een verfilming, alleen te kort om de film helemaal zelf mee op te vullen. Hierdoor heeft de film soms zo zijn langdradige momenten. Paul Dano weet de hoofdrol goed en passend neer te zetten, maar door het mozaïek vertelwijze moet hij soms wel wat onnodig zijn tijd delen met andere acteurs. Sommige hiervan, zoals America Ferrera, die een verpleegster speelt tijdens de Coronapandemie, brengen boeiende aspecten met zich mee. Als de film zich meer bij zulke verhaallijnen had gehouden, zou de film interessanter en meer gefocust over kunnen zijn gekomen. k geef de film als cijfer een: