A Haunting in Venice

A Haunting in Venice is een derde film uit de boekverfilmingen over de verhalen van Hercule Poirot van schrijfster Agatha Christie. Deze film is net als de twee voorgaande verfilmingen weer geregisseerd door Kenneth Branagh, die zelf ook weer de rol van Hercule Poirot speelt. In het jaar 1947, na de Tweede Wereldoorlog, heeft detective Hercule Poirot (Kenneth Branagh) zich wat teruggetrokken en is nu meer met pensioen gegaan in Venetië. Wanner zijn oude vriendin, misdaadschrijfster Ariadne Oliver (Tina Fey) hem dan tijdens Halloween komt bezoeken met een voorstel, probeert ze hem weer terug te krijgen als detective.

Ariadne verdenkt namelijk dat medium Mrs. Joyce Reynolds (Michelle Yeoh) een oplichter is en probeert dit met Poirot zijn detectivevaardigheden te bewijzen. Hiervoor gaan ze naar een spookachtig palazzo, waar Mrs. Reynolds een seance houdt en met geesten in contact probeert te komen. Als er hier dan iemand wordt vermoord, probeert Poirot te onderzoeken wie de dader is. Hiervoor moet hij zijn detectivevaardigheden weer zien op te pakken, maar ook proberen te bewijzen dat de duistere, acties van de avond niet iets boven natuurlijks zijn geweest. Met deze derde detective moordmysterie over Hercule Poirot, heeft Kenneth Branagh ervoor gekozen de film iets meer van het thrillergenre te geven. Zo kan deze film iets enger overkomen dan de twee voorgaande films, want deze film bevat wat jump scares. Zo kan het wel leuk zijn om Poirot zien te proberen, om sommige van deze boven natuurlijke activiteiten, die gebeurd zijn, zien te verklaren. Zo lijkt de film soms net op goochelaars ontmaskerd. Kenneth Branagh weet de film wel weer goed in beeld te brengen. In tegenstelling van zijn tweede Hercule Poirot film heeft hij deze film gelukkig weer op locatie kunnen opnemen. Zo toont hij mooie beelden van bekende plaatsen in Venetië, die ook in andere film voorkomen die hier afspelen. Passend lijkt hij een soort filter te hebben gebruikt en verder een creatieve manier van filmen, waardoor de film echt lijkt af te spelen in tijden na de Tweede Wereldoorlog. Verder heeft hij ook wat duistere horror inspiratie te hebben gebruikt voor een verhaal dat zich afspeelt tijdens Halloween. Verder dragen de castleden ook passende kostuums, die ook uit deze oudere tijd komen. De film kan wat overkomen als een lichte horrorversie van het spel Cluedo. Alleen blijft het einde wel wat onduidelijk, omdat sommige dingen wat onverklaard blijven. Dat Kenneth Branagh het leuk vindt om verhalen van Hercule Poirot te verfilmen vat wel aan hem terug te zien aan de manier waarop hijzelf het personage bijvoorbeeld speelt. De meeste van de verdere filmcast zetten ook goed acteerwerk neer. Om hun echte reacties geloofwaardig in beeld te krijgen, heeft Kenneth Branagh samen met de technische afdeling de castleden zonder waarschuwing verrast met horror aspecten. Zo gingen lichten ineens uit, of sloegen duren hard dicht. Zo heeft hij hun natuurlijke reacties goed en geloofwaardig weten vast te leggen. Helaas valt bij sommige toch wel wat terug te zien dat ze schuldig of onschuldig proberen te acteren tijdens scenes waarin ze door Poirot worden verhoord. Zo valt wel wat te voorspellen wie de uiteindelijke dader is geweest. De jonge Jude Hill heeft eerder met Kenneth Branagh samengewerkt in de Oscar winnende film Belfast. In deze film toont hij opnieuw wat voor een goede, jonge acteur hij is. Voor Tina Fey is deze film ook een meer unieke ervaring, want ze heeft verder meer in komediefilms gespeeld. Om haar nu eens in een meer duistere detective thriller te zien spellen is weer eens iets unieks. Op wat momenten na weet ze deze genres toch goed eigen te maken. Michelle Yeoh, die dit jaar de Oscar won voor beste actrice, laat je als kijker net als Poirot ook vaak goed twijfelen over wat er echt is, of meer boven natuurlijk. Ik geef de film als cijfer een: