Indiana Jones and the Dial of Destiny

Indiana Jones and the Dial of Destiny is de nieuwste, vijfde film in de Indiana Jones filmserie. Deze nieuwe film is geregisseerd en deels geschreven door James Mangold, regisseur van Le Mans ’66 en Logan. Archeoloog Indiana Jones (Harrison Ford) is inmiddels met pensioen, maar kan slechts kort van zijn rust genieten. Zijn peetdochter Helena (Phoebe Waller-Bridge) probeert met een van zijn laatst gevonden artefact geld te verdienen, maar door deze openbaar te maken, trekt dit oude nazi schurken aan. Zo probeert Dr. Voller (Mads Mikkelson) dit artefact in handen te krijgen en het mysterie erachter op te lossen. Indy en zijn peetdochter moeten ditzelfde nu proberen te doen voor de verkeerde mensen het mysterie op lossen en de wereld zo in gevaar kunnen brengen.

Nadat Walt Disney de rechten van LucasArts kocht konden ze met deze rechten nieuwe films maken. Zo maakte ze nieuwe, maar toch andere Star Wars films, die niet allemaal even goed ontvangen werden. Ditzelfde proberen ze nu ook nog een keer met Indiana Jones in de hoop het wat beter te doen vergeleken met hoe ze de Star Wars films hebben afgehandeld. Net als met Star Wars hebben ze oude castleden teruggebracht voor de nieuwe film. Harrison Ford was zelf niet de grootste fan van zijn Star Wars rol en kwam niet echt met veel plezier terug als zijn Star Wars personage Han Solo. Indiana Jones is gelukkig een personage waar hij zich meer mee verbonden voelt. Zo heeft hij zich rond zijn tachtigste weer getraind om Indiana Jones op een oudere, maar toch nog bekende manier neer te zetten. Disney heeft wel overwogen de rol te hercasten, maar Harrison Ford was het hier niet meer eens en zei dat het personage van Indiana Jones samen met hem moet verdwijnen wanneer zijn tijd ervoor gekomen is. De effecten waarmee ze hem in het begin hebben verjongd komen goed over, maar niet altijd even geloofwaardig. Het verjongen van acteurs is inmiddels ook zo vaak eerder gedaan, waardoor deze effecten hun speciale kwaliteit wat verliezen. Indy moet zich verder ook aanpassen aan de veranderingen in tijd. Mensen waren rond de jaren 60 meer geïnteresseerd in ruimtereizen en maanlandingen dan archeologische opgravingen van oude artefacten. Naast wat bekende cameo’s bestaat de verdere filmcast wel uit allemaal nieuwe personages. Het personage van Toby Jones, de vader van Helena, komt in de verdere filmserie niet voor, of wordt er over hem gesproken. Toch is Indiana ineens de peetvader van zijn dochter, wat een beetje uit het niets komt. Harrison Ford en Phoebe Waller-Bridge hebben in de film verder ook niet echt een band. Ze zijn elkaar eerder nodig, om zelf verder te komen dan dat ze echt om elkaar lijken te geven. Mads Mikkelson weet wel weer passend een schurk te spelen, die met zijn eigen duistere plannen bezig is. De filmsets en kleding van de castleden komen wel passend over voor de tijd van begin jaren 60 waar het verhaal zich in afspeelt. Steven Spielberg heeft de vier voorgaande Indiana Jones films geregisseerd en wist een eigen draait en stijl mee te geven aan deze films, ondanks dat de vierde minder uitpakte. James Mangold probeert dit lichtjes te kopiëren zodat de film wel bekend aanvoelt voor de fans, maar toch probeert hij het ook wat eigen te maken. Hierdoor kan de film soms wel wat anders aanvoelen of overkomen voor fans van de andere films. Met de laagste act begaat hij ook wat keuzes, die de film wat apart kunnen doen aanvoelen. Door deze keuzes doet de films wel wat denken aan Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull. Verder blijven de schrijvers het ook veilig spelen door met te veel toevalligheden te voor te zorgen dat de personages verder kunnen gaan zonder echte moeite. Daarnaast schieten de nazi’s vaak mensen neer behalve de echte filmpersonages. Hierdoor verliest de film na de zoveelste schietpartij ook wat van zijn spanning. Door het vaak veilig te spelen kan de film op een moment ook eerder langdradiger overkomen dan opwindend. Ook probeert de film vaak te grappig te zijn, net zoals vele andere Disneyfilms van de laatste tijd. Sommige komedie-elementen werken, maar genoeg voelen ook geforceerd aan. Wat wel weer werkt, is de soundtrack van composer John Williams, die een van de beste composers in de filmwereld blijft. Hij zet met deze soundtrack weer herkenbare, maar ook nieuwe muziek neer. Ik geef de film als cijfer een: