Winnie the Pooh: Blood and Honey

Winnie the Pooh: Blood and Honey Is een nieuwe horrorfilm geregisseerd, deels geschreven en geproduceerd door Rhys Frake-Waterfield, regisseur van Firenado. Maria (Maria Taylor) gaat na een traumatische ervaring, waarin ze gestalkt werd nu samen met vriendinnen weg om deze ervaring te verwerken. De vriendinnen hebben alleen de verkeerde plaats gekozen om te verblijven, want het Honderd Bunderbos wordt bewoond door Winnie de Poeh (Craig David Dowsett) en Knorretje (Chris Cordell). Sinds ze verlaten zijn door Jannaman Robinson (Nikolai Leon) zijn ze meer bloeddorstiger geworden, zodat ze zelfstandig kunnen overleven.

Het maken van deze film werd mogelijk nadat de auteursrechten van Winnie de Poeh wat meer openbaar werden. Toch mochten de personages in deze film niet lijken op de klassieke Disney-versies. Zo hebben ze het aangepast en zijn met het idee gekomen, om er een horrorfilm van te maken. Ze hebben deze film snel in zowat tien dagen opgenomen en later verder in elkaar gezet. Dit gehaaste tempo valt wel aan de uiteindelijke film terug te zien. Veel scenes zijn zo helaas slecht en onduidelijk in beeld gebracht, waardoor vaak niet goed te volgen valt wat er allemaal precies gebeurt. Vele scenes zijn namelijk te bewegelijk of donker in beeld gebracht. De meeste moorden die door Winnie en Knorretje worden gepleegd, zijn hierdoor onduidelijk geworden. Hierdoor blijft het onduidelijk te volgen wie van de vriendinnen er slachtoffer is geworden van de twee. Het idee om van Winnie de Poeh een brute moordenaar te maken, klinkt als een leuk idee voor een horrorkomedie film zoals een Scary Movie. Door het vlotte tempo is er helaas weinig ruimte overgebleven voor spannende horror of echt komische momenten. Dat het lastig te volgen is wie van de groep vermoord wordt, komt ook door de slechte opbouw van de personages en het mindere acteerwerk van de castleden die de personages spelen. Door deze slechte kanten, blijft het moeilijk om de personages uit elkaar te houden, waardoor het ook niet boeit wanneer er iemand vermoord wordt. De meeste acteren vaak ook te overdreven of te simpel, waardoor het soms niet zo geloofwaardig overkomt. Voor vele acteurs van de filmcast was deze film ook meer een van hun eerste filmrollen. Naast onduidelijkheid gebeuren de moorden ook op ongeloofwaardige manieren, want bij het bloed in de film valt duidelijk terug te zien dat het nep filmbloed is. Het meeste bloed is namelijk te dik of te donkere van kleur of soms zelfs ongeloofwaardige CGI. Door deze onrealistische kanten is de film ook niet echt meer zo vermakelijk voor fans van slasher films. Door de vele horror clichés of gekopieerde momenten uit betere horrorfilms verliest de film zelfs ook wat van zijn originaliteit. Ik geef de film als cijfer een: